Ndërtesat e larta dhe me shkëlqim që ngrihen nga fushat e misrit në anën e Myanmarit të lumit Moei janë një pamje që ju shtyn të përpëlitni sytë për t’u siguruar që nuk e keni imagjinuar.
Tetë vjet më parë nuk kishte asgjë atje në Karen State. Vetëm pemë, disa ndërtesa të ndërtuara përafërsisht me çimento dhe një luftë civile e gjatë që e ka lënë këtë zonë të Mianmarit një nga vendet më të varfra në tokë. Por sot, në këtë pikë përgjatë kufirit me Tajlandën, një qytet i vogël është shfaqur si një mirazh. Quhet Shwe Kokko, ose Pema e Artë e Shiut.
Ai akuzohet se është një qytet i ndërtuar mbi mashtrime, shtëpia e një lidhjeje fitimprurëse por vdekjeprurëse të mashtrimit, pastrimit të parave dhe trafikimit të qenieve njerëzore. Burri që qëndron pas tij, She Zhijiang, po lëngon në një burg në Bangkok, në pritje të ekstradimit në Kinë.
Historia e Shwe Kokkos është gjithashtu një nga ambiciet e shfrenuara që ka dalë nga Kina në dy dekadat e fundit.
Zhijiang ëndërronte të ndërtonte këtë qytet vezullues si biletën e tij për të dalë nga bota e errët e mashtrimeve dhe lojërave të fatit ku ai banonte.
Por, duke synuar kaq lart, ai ka tërhequr vëmendjen e Pekinit, i cili tani është i prirur të zhdukë operacionet e mashtrimit përgjatë kufirit Tajlandë-Myanmar, të cilat po synojnë gjithnjë e më shumë popullin kinez.
Shwe Kokko ka mbetur i izoluar në Myanmarin e pas-puçit, të shkatërruar nga lufta, i paaftë për të sjellë fluksin e investimeve dhe vizitorët.
Yatai po përpiqet të rregullojë imazhin e keq të qytetit duke lejuar gazetarët ta shohin atë, duke shpresuar se një raportim më i favorshëm mund ta nxjerrë She Zhijiang nga burgu.
Arritja atje është e ndërlikuar.
Që kur filloi ndërtimi në vitin 2017, Shwe Kokko ka qenë një vend i ndaluar, jashtë kufijve për vizitorët e rastësishëm.
Ndërsa lufta civile në Mianmar u përshkallëzua pas grushtit të shtetit ushtarak të vitit 2021, qasja u bë edhe më e vështirë. Duhen tre ditë nga qendra tregtare e vendit Yangon – përmes pikave të shumta të kontrollit, rrugëve të bllokuara dhe rrezikut real për t’u kapur në përleshje të armatosura. Kalimi nga Tajlanda zgjat vetëm disa minuta, por kërkon planifikim të kujdesshëm për të shmangur patrullat e policisë dhe ushtrisë tajlandeze.
Në pamje të parë, Shwe Kokko ka pamjen e një qyteti provincial kinez. Tabelat në ndërtesa janë të shkruara me shkronja kineze dhe ka një kortezh të vazhdueshëm të automjeteve të ndërtimit të prodhimit kinez që shkojnë dhe kthehen nga kantieret e ndërtimit.
Megjithatë, shumica e njerëzve që ekipi i BBC-së pa, ishin Karen vendas, një nga pakicat etnike të Mianmarit, të cilët vijnë në Shwe Kokko çdo ditë për të punuar.
“Ne pamë shumë pak nga vizitorët jashtë shtetit që supozohet të jenë klientët e hoteleve dhe kazinove”, vijon artikulli.
“Kërkesa jonë për të parë brenda ndonjë prej ndërtesave të reja të zyrave u refuzua. Këto janë private, na thoshin vazhdimisht. Na shoqëronin gjatë gjithë kohës roje sigurie të dërguar nga grupi i milicisë që kontrollon këtë pjesë të kufirit.
Na lejuan të filmonim punimet e ndërtimit, dhe pjesët e jashtme të ndërtesave, por jo të futeshim në to. Shumë nga dritaret kishin hekura në pjesën e brendshme”, thuhet tutje në artikull.
“Të gjithë në Shwe Kokko e dinë se çfarë ndodh atje”, tha e reja që punonte në një qendër mashtrimi.
Ajo hodhi poshtë pretendimin e Yatai se nuk i lejonte më qendrat e mashtrimit në Shwe Kokko.
“Kjo është një gënjeshtër. Nuk ka mundësi që ata të mos e dinë për këtë. I gjithë qyteti po e bën këtë në ato ndërtesa të larta. Askush nuk shkon atje për argëtim. Nuk ka mundësi që Yatai të mos e dijë.”
Kush është She Zhijiang?
Nuk dihet shumë për She Zhijiang, një sipërmarrës kinez i qytetit të vogël, për të cilën Pekini pretendon se është organizues i krimit.
I lindur në një fshat të varfër në provincën Hunan në Kinë në vitin 1982, ai la shkollën në moshën 14-vjeçare dhe mësoi kodimin kompjuterik. Ai duket se është shpërngulur në Filipine në fillim të të 20-tave dhe në lojërat e fatit në internet, të cilat janë të paligjshme në Kinë.
Këtu ai filloi të fitonte paratë e tij. Në vitin 2014 ai u dënua nga një gjykatë kineze për drejtimin e një lotarie të paligjshme, por ai qëndroi jashtë shtetit.
Ai investoi në bizneset e lojërave të fatit në Kamboxhia dhe arriti të marrë nënshtetësinë kamboxhiane. Ai ka përdorur të paktën katër emra të ndryshëm.
Në vitin 2016, ai arriti një marrëveshje me një kryekomandant të Karenit, Saw Chit Thu, për të ndërtuar një qytet të ri së bashku. Zhijiang do të siguronte fondet, makineritë dhe materialet kineze të ndërtimit, ndërsa Saw Chit Thu dhe 8000 luftëtarët e tij të armatosur do ta mbanin të sigurt.
Videot e bukura nga Yatai premtuan një investim prej 15 miliardë dollarësh dhe përshkruanin një vend të çudirave, të hoteleve të larta, kazinove dhe parqeve kibernetike. Shwe Kokko u përshkrua si pjesë e Iniciativës Brez-dhe-Rrugë të Xi Jinping ose BRI, duke sjellë fondet dhe infrastrukturën kineze në botë.
Kina u shkëput publikisht nga She Zhijiang në vitin 2020 dhe qeveria e Mianmarit nisi një hetim ndaj Yatai, që po ndërtonte shumë më tepër se 59 vilat e autorizuara nga leja e e investimit dhe po operonte kazino përpara se këto të legalizoheshin në Myanmar.
Në gusht 2022, duke vepruar sipas një kërkese kineze drejtuar Interpolit, She Zhijiang u arrestua dhe u burgos në Bangkok. Ai dhe partneri i tij i biznesit Saw Chit Thu janë sanksionuar gjithashtu nga qeveria britanike për lidhjet e tyre me trafikimin e qenieve njerëzore.
Zhijiang pretendon se është viktimë e dyfishtë të marrëdhënieve nga shteti kinez. Ai thotë se themeloi kompaninë e tij Yatai me udhëzimin e Ministrisë Kineze të Sigurimit të Shtetit dhe këmbëngul se Shwe Kokko ishte atëherë pjesë e BRI.
Ai akuzon udhëheqjen komuniste të Kinës se e ka kthyer atë, sepse ai refuzoi t’u jepte atyre kontrollin e projektit të tij. Ata donin një koloni në kufirin Tajlandë-Myanmar, thotë ai. Kina ka mohuar çdo marrëdhënie biznesi me She Zhijiang.
She Zhijiang, megjithatë, pranoi “një probabilitet të lartë” që mashtruesit po vinin në Shwe Kokko për të shpenzuar paratë e tyre.
“Sepse qyteti ynë Yatai është plotësisht i hapur për këdo që mund të hyjë dhe të dalë lirisht. Refuzimi i klientëve, për një biznesmen si unë, është vërtet e vështirë. Kjo është dobësia ime.”/Reporteri.ner/
