Për herë të parë, oficerët e Forcave Ajrore të SHBA-ve kanë publikuar në [PDF] një raport të një incidenti më 23 maj 1967, kur një stuhi diellore gati mashtroi komandën e lartë amerikane duke menduar se një sulm bërthamor sovjetik ishte në rrugë, sjell MeteoBallkan shkrimin e mediave amerikane.
Atë ditë, komanda bërthamore e ushtrisë amerikane ishte në gjendje paniku, kur sinjalet nga të tre vendet e Sistemit të Paralajmërimit të Hershëm të Raketave Balliste (BMEWS) në hemisferën e veriut (një në Alaskë, Thule në Grenlandë dhe një bazë në Mbretërinë e Bashkuar qarku i Yorkshire) u mbyllën njëkohësisht.
Këto stacione BMEWS u pozicionuan mbi rrugët më të mundshme për ICBM-të sovjetike që vijnë për të vizituar Tokën e Lirë, dhe disa menduan se BRSS kishte përpunuar një teknologji që do të “verbojë” SHBA-të përpara një sulmi.
Shtetet e Bashkuara nuk do të ishin plotësisht të pambrojtura. Që nga viti 1960, ushtria kishte udhëhequr Operacionin Chrome Dome, një flotë bllokimi të pa-përfunduar bërthamore, që rrinte vazhdimisht në gatishmëri rreth SHBA-së gati për të fluturuar në objektivat në BRSS. Nëse Lufta e Ftohtë u bë e nxehtë, këta bombardues dhanë një forcë të vlefshme hakmarrëse, dhe më shumë avionë ishin në pritje për tu nisur në qiell sipas nevojës.
Ndërsa stuhia diellore afrohej mesazhet u dërguan në objektet e tjera bërthamore duke paralajmëruar se kjo mund të jetë e madhe. Por, për fat të mirë një mesazh nga një sërë parashikimesh dëshmoi se nuk bëhej fjalë për ndonjë sulm nga ana e sovjetikëve.
Që nga vitet 1940, planifikuesit ushtarakë të SHBA-së kishin pasur dëshmi se si rrezatimi diellor mund të ndikonte në sistemet e komunikimit këtu në tokë. Në mes të viteve 1960, Shërbimi i Motit të Forcave Ajrore (AWS) kishte bërë parashikime të rregullta diellore për të vërejtur këtë lloj rrezatimi. Më 18 maj 1967, AWS zbuloi një grup jashtëzakonisht të madh të pllakave të diellit me fusha magnetike intensive në një rajon të diellit. Pak kohë më pas, kjo zonë shpërtheu, duke shkaktuar një nga stuhitë diellore më të mëdha të regjistruara ndonjëherë që fluturonin drejt tokës.
“Unë në mënyrë specifike kujtoj se gjysma e diellit ishte zhdukur dhe pastaj i lidhëm detajet e ngjarjes në një mënyrë më të qetë dhe më sasiore”, tha koloneli në pension Arnold Snyder, një parashikues diellor në Qendrën e Parashikimit të NORAD-it ishte në detyrë atë ditë.
“Sikur të mos ishte për faktin se ne kishim investuar shumë herët në vëzhgimet dhe parashikimet e stuhive diellore dhe gjeomagnetike, ndikimi [i stuhisë] ka gjasa të ishte shumë më i madh,” tha Knipp. “Ky ishte një mësim se sa e rëndësishme është të jesh i përgatiur”, përfundoi ai. /MeteoBallkan
